ලංකාවේ සංචාරක ව්‍යාපාරය ඇතුළේ නොකියවෙන කතාව තමයි බීච් බෝයි සංස්කෘතිය - මමත් බීච් බෝයි කෙනෙක්!

ලංකාවේ බීච් බෝයිස්ලා කිව්ව ගමන් ඕන කෙනෙක්ගේ ඔලුවේ මැවෙන්නේ හොඳ චිත්‍රයක් නං නෙවෙයි. කුඩු විතරක් නෙවෙයි සුද්දෝ පාවිච්චි කරන හැම ජාතියකම මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කරන, සුද්දෝ සුද්දියෝ එක්ක නිදාගන්න, මේ දේවලින් එදා වේල හොයාගන්න බීච් එකේ ඉන්න කොල්ලො ටිකක් තමයි බීච් බෝයිස් කිව්ව ගමන් ඔලුවෙ මැවෙන්නේ! ඒක වැරදියි කියලමත් කියන්න බෑ. මමත් බීච් බෝයි කෙනෙක්!

1. වැල්ලේ වෙන මොනවද කරන්න පුලුවන්?



‘වැල්ලෙ ජීවිතේ ලේසි නෑ’ කියලා අපේ අම්මා නිතරම කියනවා මම අහලා තියෙනවා. අම්මා එහෙම කියන එක පුදුමයක් නෑ. හික්කා බීච් කියලා කිව්වට හික්කඩුවේ වැල්ලේ ඉපදුනහම තියෙන ප්‍රශ්න ගැන දන්නෙ වැල්ලෙ එකෙක්ම තමයි. මට තාත්තෙක් නෙවෙයි හිටියෙ, බාප්පෙක්. හැබැයි මං ගැනවත් අම්මා ගැනවත් පොරට ආදරයක් තිබ්බෙ නෑ. මං ගැන ආදරයක් තියෙන්න කොහොමටත් විදියක් නෑ, මොකද කළු හම තිබුණට මම කාගෙද කියන එක ඇස් දෙක දැක්ක ගමන් පේනවා. මට තිබුණේ බළල් ඇස්. අම්මා එක්ක එක රෑකට ලව් කරපු සුද්දෙක්ගෙන් හම්බුණු තෑග්ගක් තමයි මම. දැන් තේරෙනවනේ අම්මා කරපු රස්සාව මොකක්ද කියලා. අම්මා රස්සාවට ඒ වැඩේ කලත් සෑහෙන පරිස්සම්. ඒත් වෙලාව වළක්කන්න බෑ කියන්න වගේ මාව හම්බුනා. පස්සෙ පස්සෙ අම්මා රස්සාව අත ඇරියා. ඒත් වැල්ලේ තනියෙන් ගෑණියෙක්ට ඉන්න බැරි නිසාම තමයි බාප්පාව සෙට් කරගෙන තිබුණේ. පොර ‍ටුවරිස්ට් ගයිඩ් කෙනෙක්. ‍ටුවරිස්ට් ගයිඩ් වුනාට කරන්නේ කැඩිච්ච ඉංගිරිසියෙන් කතා කර කර පස්සෙන් ගිහින් සුද්දෙක්ව අන්දලා ගාණ කපන එක තමයි ඉතින්.

2. එක්කෝ ඉගෙන ගෙන මේ බීච් එකෙන් යන්ඩෝනේ, නැත්තං මේකෙම මැරෙන්ඩෝනේ!



වැල්ලෙ ඉපදුනා නං කරන්න දේවල් ඕන තරමට තියෙනවා. එක්කෝ මාලු බිස්නස් එකටම සෙට් වෙන්න ඕන. හැබැයි ඉතින් මුදලාලි කෙනෙක් ගාව බෝට්‍ටුවක අත් උදවු දෙන්න පටන් අරගෙන ඔහොම තමයි වැඩේ ඉස්තිර කරගන්න ඕන. හැබැයි ලේසි වැඩක් නෙවෙයි. යමර කට්ටක්. කොහොමත් මගේ පෙනුම නිසා මට කට්ට සෙට් වෙන්නෙ ඩබල් වෙලා. එක දවසයි මාලු රස්සාවට ගියේ, බෑ කියල අතෑරලා දැම්මා. එහෙම නැත්තං ඉතින් ඉගෙන ගෙන වෙන කොහෙන් හරි රස්සාවක් හොයාගන්න ඕනේ. ඒකත් කේස් එකක්. මොකද පහේ පංතියෙන් පස්සේ ඉස්කෝලෙ යන එකත් වාත වැඩක් වුනු නිසා අත ඇරලා දැම්මා. ඉස්කෝලෙ ගුරුවරු තරව‍ටු කරපු හින්දවත් වෙන මොකක්වත් හින්ද නෙවෙයි. මට කොහොමත් ඉගෙන ගැනිල්ල මාර කම්මැලි වැඩක් වුනු හින්දා. මගේ පෙනුමයි ඇස් දෙකයි නිසා ඉස්කෝලේ සෑහෙන්න මට ආදරෙන් සැලකුවා. එහෙමට කරදරයක් තිබ්බෙ නෑ. පොත් පත් ඇඳුම් වලට කියලත් වැඩි වියදමක් ගියේ නෑ. මොකද අම්මා ඒ වෙනකොට ගෙදරක වැඩ කරන්න අල්ලගෙන තිබුණා. ඒ ගෙදරත් ඉස්කෝලෙ යන එකෙක් හිටපු නිසා මට ඔය පරණ ඇඳුම් එහෙම හම්බුනා. හැබැයි මට ඉගෙන ගැනිල්ලට වඩා කොල්ලො එක්ක බීච් එකේ ඇවිදින එක, කැඩිච්ච ඉංග්‍රීසියෙන් සුද්දො ටෝක් කරන එක ඊට වඩා ආතල් වැඩක් වෙලා තිබුණා. ඔහොම තමයි මේ රස්සාවට මුලින්ම සෙට් වුනේ.

3. පළවෙනි හරි හමන් ජොබ් එක



මුලින්ම මම බීච් එකේ ඇට මාල විකුණන්න පටන් ගන්නකොට වයස අවුරුදු දොළහක් විතර ඇති. කොළඹ-මාතර බස් පාර අයිනේ තිබුණා ‘කල්චරල් අයිටම්ස්’ කියලා පොඩි කඩයක්. ඕකෙ තිබුණේ අර ලී වලින් කපපු අලි, පොඩි පොඩි ඕනමන්ට්ස්, ඇට මාල එහෙම තමයි. ඕවට සුද්දන්ගෙන් හෙන ඉල්ලුම. ඔය කඩේ කරපු ඇන්ටන් අය්යා ඒ කාලේ ඉඳලම මගෙ ‍ෆිට් එක. පොර තමයි මට බිස්නස් එක සෙට් කරල දුන්නේ. උදෙන්ම මිනිහගේ ෂොප් එකට ගිහින් ඔය ඇට මාල, ඕනමන්ට්ස් ටිකක් අරගෙන ආවට පස්සෙ තියෙන්නේ ඇවිදිල්ලක් තමයි. හැබැයි සීසන් එකට බිස්නස් සරුයි. ගොඩක් වෙලාවට උදේ ගේන බඩු ටික දවල් වෙනකොට ඉවර වෙනවා. සුද්දෝ හෙන ආසයි ඔය වගේ අයිටම්ස් අරන් යන්න සිහිවටන විදියට. කොහොම හරි දවසට ඇති වෙන්න ගාණක් හම්බුකරගන්න වගේම සුද්දෙක් සුද්දියෙක් එක්ක ටෝක් එකක් දාන්නත් මේක මරු ජොබ් එක වුනා. මුලින් මුලින් ඉතින් මං කියන ඒවා උන්ටවත්, උන් කියන ඒවා මටවත් තේරුනෙ නෑ. හැබැයි මම අවුරුදු විස්ස විතර වෙනකොට ඉංග්‍රීසි කතා කරන්න විතරක් නෙවෙයි, ජර්මන් කතා කරන්නත් ඉගෙන ගත්තා සුද්දො පස්සෙ ගිහිල්ලම.

4. රූප් විශ්වනාත්!



වැල්ලේ ඉන්නවා හෙන ප්‍රසිද්ධ බුවෙක් රූපෙ අය්යා කියලා. පොර සුද්දන්ට තමන්ව අඳුන්වලා දුන්නේ ‘රූප් විශ්වනාත්’ කියලා. දවසක් මම ඇහුවම ඔය වගේ දිව උලුක්වෙන ඉන්දියන් නමක් සුද්දන්ට දෙන්නෙ මොකටද කියලා පොර කිව්වේ සුද්දෝ ඔය වගේ ඔරියන්ටල් සීන් එකට හෙන කැමතියි කියලා. රූපෙ අඳින්නෙත් කුර්තා එකක්. ඇට මාල අනන් මනන් විස්සක් තිහක් එල්ලෙනවා. කොණ්ඩේ වවලා උඩට කරලා බැඳලා. නියම හැන්ඩි තාපසයෙක් වගේ. රූපෙ අය්යා හෙන ලස්සනයි. පොර කියන්නේ තමන් හික්කා ‍ටුවරිස්ට් ගයිඩ් කෙනෙක් කියලා. හැබැයි අපි හැමෝම දන්නවා පොරගෙ හරි රස්සාව මොකක්ද කියලා. සුද්දෝ එක්ක නැත්තං සුද්දියෝ එක්ක බුදියන එක තමයි පොරගෙ ඇත්ත රස්සාව. හැබැයි මිනිහා ඒකෙන් සුපිරියට හම්බත් කරනවා.

මම රූපෙ අය්යා එක්ක පස්සෙන් යන එකට අම්මා පොඩ්ඩක්වත් කැමති වුනේ නෑ. මාව ගෙදරින් රෑ ගාණක් එලියට දාලා තියෙනවා ඕකට රණ්ඩු වෙලා. හැබැයි මට රූපෙ අය්යගෙ කිසිම වැ‍රැද්දක් පෙනිලා නෑ. අනික මිනිහා ආතල් බුවා. රට රටවල් ගැන විස්තර කියන්නේ හරියට පොර ගිහින් තියෙන ගාණට. හැබැයි එක දවසක් දේවල් ඔක්කොම වෙනස් වුනා.

රූපෙගෙ කාමරේ අපි කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් සෙට් වෙනවා. ඔතනදී තමයි මම මුලින්ම මලක් ගැහුවෙත්. කුඩු එහෙම ඕන තරමට වැල්ලෙ හොයාගන්න පුලුවන් වුනත් මොකක්දෝ හේතුවකට මම මල් වලින් එහාට ගියේ නෑ. අදටත් මම සිගරට් එකක්වත් බොන්නෙ නෑ, මලක් ගැහුවොත් ඇරෙන්න. දවසක් රූපෙ අය්යයි මායි විතරක් කාමරේ ඉන්නකොට මිනිහා කේජී කෑල්ලක් හම්බෙලා එතුවා. දෙක වදිනකොට නාග සලං. මිනිහා මගෙ දිහා බලං ඉඳලා ‘කොල්ලා උඹේ ඇස් හෙන ලස්සනයි බං’ කිව්වා. එතනින් එහාට වෙච්ච දේවල් අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ.

5. බීච් බෝයි ජීවිතේ ආරම්භය



මෙතනින් පස්සේ මගේ ජීවිතේ විනාස වුනා වගේ ටෝක් එකක් දෙන්න වුවමනාවක් නෑ මචං. ඒ වෙනකොටත් මම අහළ පහළ කඳක් දෙකක් තලලා තිබුණත් කවදාවත් සුද්දෙක් සුද්දියක් එක්ක එහෙම සීන් එකකට යන්න ගටක් තිබුණෙ නෑ. අනික හෙන බයයි ගෙදරට මාට්‍ටු වුනොත් කියලා. හැබැයි මම රූපෙ අය්යත් එක්ක වෙච්ච සීන් එකට හෙණට ආස වුනා. දිගටම ඇට මාල බිස්නස් එකෙන් ඉඩ ලැබෙන ලැබෙන වෙලාවට මම රූපෙ අය්යා එක්ක සෙට් වෙන්න පටන් ගත්තා. රූපෙ අය්යා ලෝස් නැතුව මට අතමාරුත් දෙනවා. හැබැයි කොල්ලො සෙට් එක ඔක්කොම වගේ සතියෙන් දෙකෙන් සීන් එක දැනගත්තා.

කොල්ලො දැනගත්තට පස්සෙ අවුලක් වුනේ නෑ. මොකද උනුත් වැල්ලෙ සුද්දො පස්සෙ යන එවුන්නේ. හැබැයි ඇන්ටනියා මට බඩු දෙන එක නැවැත්තුවා. පොර අද වෙනකල් හේතුවක් කිව්වෙ නෑ. ඊට පස්සෙ ඉතින් ආයෙමත් හන්ටර්. ඒ පාර තමයි රූපෙයා කිව්වේ ඌත් එක්ක ‍ටුවර් ගයිඩ් වැඩේට සෙට් වෙමු කියලා. ඇත්තටම මගෙ බීච් බෝයි ජීවිතේ ගුරා රූපෙ. පොර මට ඉගැන්නුවා කොහොමද සුද්දන්ව සුද්දියන්ව ටැකල් කරන්නෙ කියලා. සමහර වෙලාවට උනුත් බයයි ඕන දේ ඉල්ලන්න. අන්න එතකොට අපි දැනගන්න ඕන ෆුල් ෆෝවඩ් වෙලා මුලින්ම මුට්ටිය දාල බලන්න. එතකොට බීච් බෝයි කෙනෙක් කියන්නේ සුද්දෙක් සුද්දියක් එක්ක බුදියන එකම නෙවෙයි, උන්ට පළාත ගැන විස්තර කියලා දෙන එක. සූස්තියක් ඕන්නං එහෙමයි, චාලි ටිකක් ඕන්නං එහෙමයි හොයල දෙන එක. ඔය වගේ ඕල් රවුන්ඩ් සේවා සැපයීමක් තියෙන්න ඕන බීච් බෝයි කෙනෙක් වුනහම. මේ හැමදේම රූපෙ තමයි ගුරු මුෂ්ටි නැතුව කියලා දුන්නෙ. ඔයින් මෙයින් මම හික්කා වැල්ලේ කෙළිකාරයන්ව විතරක් නෙවෙයි, වැලිගමට යනකල් හැම සීන් එකේම ඉන්න බුවාලව බුවීලව අඳුනගත්තා.

6. ආතල් රස්තා ජීවිතේ



රූපෙ ගෙනියන ඉන්දියන් ලයින් එක මට සෙට් වුනේ නෑ. ඒ හින්දම මම අනික් කොල්ලො වගේම බීච් ශෝටක් ඇඳලා, රස්තා පාටවල් තියෙන ස්කාෆ් එකක් කොණ්ඩේ වටේ බැඳලා, ඇට මාල දෙකතුනක් දාගෙන උඩට මොකුත් නැතුව බීච් එකේ ඉන්න පුරුදු වුනා. විස්ස පනිනකොට මට වැල්ලේ ගෑණුත් බැල්මට් එක දාන සයිස් එකට පෙනුම තිබුණා. ඇඟත් සුපිරියටම හැදිලා තිබුණා. කොහොමත් මගෙ කැරළි කොණ්ඩේ, කොළපාට ඇස් එක්ක කොල්ලොන්ව හොයන සුද්දෙක් විතරක් නෙවෙයි, සුද්දියෙක් වුනත් වචනෙන් දෙකෙන් නවාගන්න එක ගේමක් නැතුව ගිහින් තිබුණේ.

හැබැයි මේ වෙනකොට අම්මා මගෙන් ඈත් වෙලා තිබුණේ. අපි හිටපු රේල් පාර එහාපැත්තේ හදපු ලෑලි ගෙවල් පේලියේ ගෙදර පාලුවට ගියා. අම්මා වැඩකරන තැන ගොඩක් වෙලාවට නැවතුනු නිසා. මමත් ගෙදර එනවට වඩා එක්කෝ සුද්දෙක් එක්ක රූම් එකකට සෙට් වෙන එක හරි, ඔය කොල්ලෙක්ගේ පොට් එකක නිදාගන්න එක හරි ලේසියි කියලා හිතාගෙන හිටියේ මේ කාලේ. අදටත් අම්මා මාත් එක්ක කතා නෑ.

7. බීච් බෝයි ජීවිතේ ආතල්ම කාලේ!



මේ කාලේ මම ගත්තේ සුපිරිම ෆන් එකක්. උදේට බීච් එකට යනවා. පෙනුමට ඔය ඇට මාල දෙකතුනක් අතේ අරන් යනවා විකුණන්න වගේ. ඊට පස්සෙ ඉතින් සුද්දො සුද්දියො පස්සෙ තමයි. ගොඩක් වෙලාවට මට ටෝක් කර කර ඉන්න වුනෙත් නෑ. මාව දැක්කහම උන්ම ලඟට ඇවිත් සෙට් වෙනවා. සිරා ඩයල් එකක් සෙට් වුනාට පස්සෙ සමහරවිට උන් යනකල්ම මම උන්ගෙ ගයිඩ් සහ බෝයි විදියට ඉන්නවා. ගොඩක් වෙලාවට ඔය හික්කා ලොකු හොටෙල් වල ඉන්න සුද්දෝ සුද්දියෝ මාව උන් එක්කම කාමරේ නවත්තගන්නවා යනකල්ම. ආයි මොනාද, මලක් ගහලා නැත්තං ෂොට් එකක් දාලා සුදියෙ ඉන්න තමයි තියෙන්නේ. ඒ අතරෙම උන්ට බලන්න යන්න ලස්සන තැන්, බඩු ගන්න මරාගෙන කන්නෙ නැති පොට් එහෙමත් මම පෙන්නලා දෙනවා. බඩු ටිකක්, මලක් එහෙම ඕන නං ඒවත් සප්ලයි කරනවා. බීච් පාටි තියෙනකොට ගිහින් එළිවෙනකල් සුපිරි ෆන් එකක් ගන්නවා. ඔහොම තමයි කාලෙ ගෙවුනේ.

මුලදි මුලදි සුද්දො සුද්දියෝ එක්ක නිදාගන්නවනං කොන්ඩම් පාවිච්චි කරනවම තමයි. කොහොමත් හැම වෙලාවකම කොන්ඩම් පැක් එකක් සාක්කුවේ දාගෙන හිටියා. හැබැයි ඕක හැමදාම කරන්න බෑ. සමහර එවුන්ට මල පනිනවා කොන්ඩම් කිව්වහම. ඔයින් මෙයින් මාත් එක්ක ඉන්න එකෙක්ට ඕනැයි කිව්වොත් ඇරෙන්න කොන්ඩම් අනන් මනන් ගැන හිතුවේ නෑ. කොහොමත් ඒ කාලේ ගෙව්වේ හෙට මැරුණත් හිතට සැපයි අද සුදි කරලා ටයිප් එකේ ජීවිතයක්.

8. රූප් විශ්වනාත්ගේ සහ මගේ බීච් බෝයි ජීවිතේ අවසානය



එක දවසක් ආරංචියක් ආවා රූපෙ අය්යා වැල්ලෙ වැටිල ඉඳල හොස්පිටල් ගෙනිහින් කියලා. හැබැයි කොහේද කින්ද මන්ද මොකුත් දැනගන්න ලැබුණේ නෑ. ඒත් සතියක් යනකොට ආරංචිය ආවා රූපෙ අය්යා සමාජ රෝගයක් හදාගෙන, ඒක හංගගෙන ඉඳලා දැන් අන්තිමයි කියලා. පොර අන්තිම කාලේ බීච් බෝයි සීන් එකෙන් අයින් වෙලා හිටියේ. කොහොමත් අපිට පස්සෙ පස්සෙ එහෙම මුණගැහෙන්නවත් වුනේ නෑ. ඒ හින්දා මම වැඩි විස්තරයක් දැනගෙන හිටියෙත් නෑ. අදටත් මම දන්නෙත් නෑ පොරට හැදිලා තිබුණේ ඒඩ්ස්ද නැත්තං වෙන මොකක්හරි සමාජ රෝගයක්ද කියලත්. රූපෙ ඉස්පිරිතාලෙම මැරිලා තිබුණා.

රූපෙගෙ මරණේ එහෙම ලොකුවට දැනුණු සීන් එකක් වුනේ නෑ මට. හැබැයි මම සෑහෙන්න බය වුනා. මේ වෙනකොට මම ගේමක් නැතුව ඕනම සුද්දෙක් සුද්දියෙක් එක්ක නිදාගන්නවා කිසිම ආරක්ෂාවක් නැතුව. මට නිකම් දැනුනා මටත් මේකම වුනොත් මොකද වෙන්නෙ කියලා. ඉතින් හිතලා හිතලා මම තීරණේ කලා මේ වැල්ලෙ සුද්දො පස්සෙ යන ජීවිතේ ඇති කියලා.

මේ වෙනකොට මට බීච් බෝයි ජීවිතේ හින්දම සෑහෙන්න කන්ටැක්ට්ස් හැදිලා තිබුණා. උණව‍ටුනේ හිටියා බීච් පාටි කරන ක්ලබ් හවුස් එකක් අයිති පොරක්. මිනිහා මගෙ බොක්ක. මිනිහා මට ඇත්තටම කීප පාරක් අනතුරු අඟවලත් තිබුණා බීච් බෝයි වැඩේ නවත්තපං කියලා. මම කෙලින්ම ගිහින් පොරට කතා කලහම මිනිහා මට හෙට ඉඳන් රස්සාවට එන්න කිව්වා. පහුවදා ඉඳන් මම කල්බ් හවුස් එකේ බාර්ටෙන්ඩර්ට අත් උදවු දෙන්න පටන් ගත්තා.

9. මං තාමත් වැල්ලේ



අවුරුදු දෙකක් විතර කල්බ් හවුස් එකේ කට්ට කන්න වුනත් අවුලක් තිබ්බෙ නෑ. එකක් මට පුරුදු පරිසරේමයි, පුරුදු වැල්ලමයි. අනික සීසන් එකට හැමදාම වගේ බීච් පාටි සෙට් වෙනවා. අවුරුදු දෙකක් විතර ඕල් රවුන්ඩ් ක්ලබ් එකේ වැඩ කලාට පස්සෙ මගෙ යාලු බුවා මට බාර්ටෙන්ඩර් වැඩේ බාර දුන්නා. ඒ වෙනකොට මම බාර්ටෙන්ඩර් වැඩේ ඇල්පබට් එකම අල්ලගෙන තිබුණේ. හැබැයි මම ඇඳුම වෙනස් කලේ නෑ. උඩට පොඩි ටී ෂර්ට් කෑල්ලක් විතරයි පරණ ඇඳුමට එකතු වුනේ. ඒත් සුද්දො සුද්දියෝ එක්ක පස්සෙන් ගිහින් නිදාගන්න ජීවිතේ සම්පූර්ණයෙන්ම නැවැත්තුවා. දැන් රස්සාවක් තියෙන එකේ ඕක කරන්න ඕනමයි කියලා සීන් එකක් තිබ්බෙ නෑ.

තාමත් බීච් පාටියකදී සෙට් වෙන සුද්දෙක් නැත්තං සුද්දියෙක් එක්ක මම නිදාගන්නෙ නැතුව ඉන්නෙ නෑ. හැබැයි මට බොක්කෙන්ම සෙට් වෙන ඩයල් එකක් නං විතරයි. ඉස්සර මේක කලේ සල්ලි වලට වුනාට දැන් මම මේක කරන්නේ සතුටට. ඒකත් සල්ලි වලට නෙවෙයි. ආරක්ෂාව ඇතුව. එහෙම එකක් ඉතින් අවුරුද්දකට දෙක තුනක් තමයි සෙට් වෙන්නේ. හැබැයි ඒකට අවුලක් නෑ.

ඔහොම තමයි මචං මගේ බීච් බෝයි ජීවිතේ පටන් ගත්තෙත්, කෙළවර වුනෙත්. හැබැයි මං තාමත් වැල්ලේ. ඒක වෙනස් වෙන්නේ නෑ. මම ඉපදුනෙත් වැල්ලෙ. මම මැරෙන්නෙත් වැල්ලෙ.

(සත්‍ය ජීවිතයක් පාදක වී තිබෙන අතර නම් ගම් සියල්ල මනංකල්පිත වේ - aniwa.lk)

Share this

◄ ► Facebook

◄ ► Twitter

◄ ► Google